diep in mij
slaapt het weten
vergeten waarden
varen de haven uit
zoeken nieuw land
diep in ons
leeft het weten
vergeten waarden
dansen de dagen in
zoeken evenwicht
zoete dromen
blote voeten
zij dansen
door spiegelzalen
halen inspiratie
en wervelingen op
open mijn ogen
streel mijn koude handen nu
de winter toeslaat
tien dagen diepe duisternis
buiten tijd en ruimte om
Naar aanleiding van een oproep, waar jij bang voor bent … in combinatie met collega’s die een wandeling maken om Pesten onder de aandacht te brengen, worden oude herinneringen wakker. Dit gedicht gaat over de levenspijn, levensmoeheid die ontstaat door jaren stelselmatig gepest te zijn en ook thuis zelden vrij en onbezorgd kind kunnen zijn.
Ik heb het overleefd, door een heel bewuste keus te maken dat ik wil Leven. Die keus maakte ik in de zomer van 1989 toen ik nog 37 kilo woog: Ik wil leven. Nu is mijn motto: ” Leven met Lef! “.
Een behoorlijk portie creativiteit en doorzettingsvermogen hebben me gebracht waar ik nu ben en ik ben nog steeds niet in een hokje te duwen. Nu ben ik er trots op, als kind, als je niet wordt gezien in wie en wat je bent, doet het pijn als je er niet bijhoort. Als stukjes van jou niet passen in de levensvisie van het christelijke gezin. Ook dat heeft zijn waarde gehad en ook hier heb ik zeer veel van geleerd. Wat ik hiermee geleerd heb, vertel ik nog wel een keer.
Ik ben die ik ben en ik schrijf …
.
Angst voor het leven
zo omgeven door haat en nijd
pijn verbijtend
zoveel slaag in woord en daad
..
..
Angst voor het leven
.
niet te dragen pijn, ik zie geen ruimte
.
om nog te zijn
.
zoveel slaag in woord en daad
.
.
Zo bang voor het oordeel
en veroordeel hiermee ook het stukje
licht dat zo graag haar gezicht liet zien
misschien is leven hier teveel
.
.
Angst voor zoveel geweld dat vertelt
dat ik niet goed ben en liefde slecht is
ik mis de warme armen die mij nemen
zo ik ben
.
.
Angst voor het leven
.
niet te dragen pijn, ik zag geen ruimte
.
om nog te zijn
.
zoveel lagen in woord en daad
.
.
.
Een stap naar het leven
natuurlijk verloop onderbroken
verbroken verbanden
met alles wat leven geeft.
Een stap uit het leven
uit wanhoop en verborgen pijnen
verbroken verbanden
met doel en zin van het leven.
Het behekst, verhelt de dagen
van nabestaanden
over doden niets dan goeds
de vertwijfeling en boosheid
om eigen onvermogen doet
de blokken vallen
vazal van de wanhoop
slaat alle hoop dood.
Nabestaanden zoeken strohalmen
verwarring en verstarring komen naderbij
de vrijheid in het overgaan is omgeslagen
in
ja, in wat
dolende ziel
bezieling bij leven
volledig verloren
dolende ziel
verlost uit materieel lijden
vermijdend het leven
we zeven herinneringen
over doden niets dan goeds
standbeelden verschijnen
hieronder huist wanhoop.
~~~
Een stap naar het leven
natuurlijk verloop daar gelaten
geheelde verbanden
door pijn en tranen heen
voor hen die de wanhoop
in zichzelf
de baas werden …
Het leven weten te nemen.
Suïcide is een tamelijk lastig en vaak taboe onderwerp.
Bij tijd en wijle komt het in beeld. Kom ik tegen in het leven van nu, in herinneringen …
… observaties over het effect van suïcide
… ook mijn eigen gevoel hierover, onzichtbaar voor mijn omgeving … spelen hier een rol.
Puur hooggevoelig
de een ingetogen en alles
in zichzelf opnemend
grenzen in het verleden overtreden
door de mantelzorgplicht
dochters
ochtenden in koude ijsregens gewekt
door een ijzeren wekker
alleen het leven betastend
puur hooggevoelig
de ander uit de band springend
in zichzelf opgesloten
Ben je hooggevoelig en loop je met vragen over jezelf of het leven rond, schroom dan niet om contact op te nemen voor een natuurcoach en/of inspiratiegesprek