Waar het samenvoegen
van systemen
een lemen voet
verbrijzeld …
waar het samenvoegen
van systemen
het beton rot
overziet …
waar de aarde ons draagt
voedt en omhelsd
vertellen zij
verhalen …
angsten voorbij
vrij van twijfel
hevelen wij het
gesprek over
Moeder Aarde
voedt fysieke
dromen waarin
liefde regeert
In oude wonden
wonen herinneringen
die zijn weggeschreven
op een kraakbare
harde schijf
dat lijf van jou kent
de letters en tekens
je brein verdrukt de pijn
tot je de kluis opent
er wonen spoken
als ook liefdevolle
armen als je hart
de zwijgende hel ontwart
en zacht het innerlijk kind
in haar grote genade
opneemt en de ramen
gezeemd zijn
vliegen de vogels
tot in de hemel
in de lijn
van generaties trauma
vouwen wij handen
breken knoppen open
we lopen in de pas
en verrassen ons
met liefdevolle
verbindingen
in de lijn
vol eeuwenoude trauma’s
heffen wij handen
naar een blauw zonnige
hemel ver boven ons
voelen de koude aarde
onder onze voeten
begroeten ons
bezielde lijf
Schijn je licht op mij
in deze dagen naar het einde
van een zonnejaar
bij de Maya’s, waar
getallen en nummers spreken
wijsheden verbleken
in een tijd vol hoop
en vertwijfeling
waar de eenling
zingt
open mijn ogen
streel mijn koude handen nu
de winter toeslaat
tien dagen diepe duisternis
buiten tijd en ruimte om