waai mij met de wind
die zachte druppels
deze morgendauw
op een maagdelijk
groen grasveld
dans met mijn haren
fluister de wijze woorden
in mijn hongerende oren …
Jaarlijkse archieven: 2020
6 I’x of Jaguar
Waarheid
gegrond
in psychocratie
en grootsheidswaan
waarheid
waanzin
gecontroleerde waarheid
vanuit satanistisch perspectief
zonder begin
een duister eind
—
De Jaguar brult
eist integriteit
Wijsheid
engelen van licht
vul het uitzicht
van vandaag
n.a.v.
11 Kame of Slang
de transformatie
sensatie
die verstild
de dagen korten
laat alles gaan
wat niet meer dienstbaar
is
kan zijn
schapentaal
als kleur vervaagt
een dag in nacht
op duivels jaagt
als dromen groeien
bloeien de laatste
der wijzen
prijzen het licht
schapen blaten
in het Duits en Nederlands
gelijk
je schrijft het anders …
Bèèèh of Bäääh
.
.
geïnspireerd op een voorval met manlief
Over afstand houden en beschaving
In een beschaafd en democratisch land, mogen mensen vragen stellen en op zoek gaan naar de hele olifant!
In een beschaafd land, houden we rekening met redelijke aanwijzingen van overheden.
In een beschaafd en democratisch land is er een recht van hoor en wederhoor.
In een beschaafd land, eren we onze ouderen en laten we hen zelf kiezen of ze wel of geen bezoek willen.
In een beschaafd land isoleer je geen mensen van elkaar, en geef je ze geen boetes als ze wel contact zoeken, op een redelijke wijze. En klagen we geen mensen aan, die dit doen.
In een beschaafd land, houden we alle grondrechten en mensenrechten in het oog. Ook en juist in een crisis. Dat vraagt ook wat van de individuele burger.
In een beschaafd land voert een overheid wetenschappelijk onderzoek uit naar bijvoorbeeld 5 G, als er veel weerstand is en als er veel zorgen zijn rondom 5 G zendmasten. Nu worden mensen die bezorgd zijn, zonder argumenten weggezet als complotdenkers. Men wil geen geld en tijd steken in geruststelling door onderbouwing dat het WEL veilig is.
In een beschaafd land, mag je verwachten dat we elkaars erf grenzen respecteren. Dat je wilt genieten van de natuur is prima, dat je daarmee de landsgrenzen van de boeren zonder toestemming overgaat, is niet netjes.
In een beschaafd land, zet je als burgemeester niet je eigen dijkstuk af voor verkeer, om een rustige dag te hebben.
In een beschaafd land, zet je geen burgers tegen elkaar op met kliklijnen.
In een beschaafd Europees land, is protesteren en een referendum mogelijk, het hoorde ooit bij onze democratie.
In landen als China, Noord-Korea en in totalitaire staten kan en mag dit allemaal niet.
In een beschaafd land, maken overheden mensen niet bang met tv-beelden en statistieken. Elke statistiek en elk model is manipulatief. Om te buigen naar een model dat jou nu uitkomt. Dat wordt er dan in onze kennismaatschappij niet bij verteld in de media.
Als ik vraag om de testhandleiding voor Corona testen, krijg ik hem nergens. Inmiddels heb ik dit document van de CDC wel gelezen … wie belangstelling heeft kan hem krijgen. Vooral de inleiding en pagina 36 is zeer interessant.
Ondertussen pas ik me aan aan de 1,5 meter regel, waar ik ook de zin in de huidige situatie van inzie. Die 1,5 regel afspraak vind ik geen probleem.
Mantelzorg en verdringing op de arbeidsmarkt
Er zijn van die momenten dat ik moedeloos, boos en vechtlustig word.
Steeds weer zie je dat beroepskrachten wegbezuinigd worden en dat heel geniepig, dat werk door professionele vrijwilligers wordt ingevuld, of in het bedrijfsleven door stagiaires.
Soms is het ook letterlijk verdringing van de arbeidsmarkt, mede mogelijk gemaakt door de beleidsmakers van de landelijke en lokale politiek.
Neem nu het project van de lokale welzijnsorganisatie, MOTTO, waarbij men pastores en vrijwlligers (die men gaat opleiden) eenzame ouderen laat opzoeken om het over zingeving te hebben.
Zelf ben ik opgeleid als levenscoach en ben niet geheel gratis, immers ook hier zijn rekeningen die betaald moeten worden. De geestelijk verzorgers zijn overal wegbezuinigd en /of niet meer te collectief door de kerk te dragen omdat de kerken leeglopen en de behoefte aan gesprekken over de zin van het leven wel bestaat.
Een deel kun je oplossen in contacten met naasten, een deel kun je oplossen door een pastor, dominee en andere professionals. Echter deze moeten privé of door het collectief betaald worden. En er is ons niet geleerd dat we zelf verantwoordelijk zijn voor ons welzijn, en de overheid draagt hieraan bij. Welzijn kan ook een eigen financiële investering vragen, als je het geld hebt.
Welzijn is niet uit te drukken in prestatie-indicatoren, door direct profijt, er is geen aandeelhoudersbelang. Preventie is niet te meten in winst.
Niet alles hoeft betaald te worden met geld. Sterker nog, 80% van de normale werktijd (40 uur per week) werk ik -als mantelzorger- onbetaald en heb ik mijn kansen op de arbeidsmarkt hiermee blijkbaar verspeeld.
Ik weiger om te verbitteren, er is altijd iets te doen dat inspireert en gelukkig maakt. Meewerken aan een deel-economie is zeer zeker aan mij besteed.
Echter de drang om alles wat met welzijn en gezondheid te maken heeft gratis of onder kostprijs te moeten doen … uit geldgebrek. Dat ouders of partners met een grote zorglast, geen recht hebben op een financiële tegemoetkoming … is naast de robotisering een groot monster voor de financiële zelfredzaamheid van een deel van de bevolking.
Waardeer welzijnswerk en onderzoek nu eens de geschiedenis van het werk dat nodig is en waar geen geld voor zou zijn, terwijl je de inkomsten van een groep professionals wegpikt met vrijwilligerswerk. Het zelfde geldt voor een eerlijk compensatie voor mensen voor wie inkomen genereren moeilijk wordt vanwege mantelzorg.
De schade van pesten en miskenning in je jonge jaren
Het gedicht gaat over mensen die introvert en gevoelig zijn en hierdoor vaak problemen ondervinden in onze maatschappij. De pijn van een kind dat op school door medeleerlingen en docenten stelselmatig gepest en miskent wordt … de schade, ondanks alle levenslust en positiviteit … is blijvend. Je kunt ermee leren omgaan, je kunt ondanks alles gelukkig zijn. Soms komt alles terug, kijk je dankbaar naar de afgelegde weg en/of is de pijn er in alle hevigheid.
Troostend is het om mensen om je heen te verzamelen die je nemen zoals je bent, zonder je naar de mond te praten.
Troostend is altijd weer de natuur, de natuur als spiegel waarmee je mag zijn die je bent.
Je maakt je leven
waar in het luisteren
en fluisteren
.
een kinderziel
die krassen vangt
het gevoel benoemt
.
razend maakt zij de gesloten
wezens
gevangen
in dogmatiek en angst
de bijvangst is rotte vis
.
een orka en dolfijn zwemmen
haar tegemoet een golvende groet
betekent haar ziel
spelen rust en vrede toe
moe van het vechten
beslecht zij de strijd
in woorden vol poëtische
vrijheid
Over het suïcidegat bij pesten
Pesten kent diverse vormen, enkele ervaringen zijn meestal wel te hanteren voor een mens. Structurele pesterijen en buitensluitingen, alsook miskenning van wezenlijke eigenschappen, talenten en gevoeligheden van een mens, hebben een onzichtbare impact. Als dat gedurende lange tijd in je jeugd plaatsvindt, geeft dat blijvende krassen en grote littekens.
De laatste tijd is er weer van alles in het nieuws over pesten. Deze week over een agent die na veel pesten uit het leven is gestapt. De krant rept over eigenschappen van deze persoon, die mij doen denken aan een mens met ASS. Deze mens heeft hulp gezocht en is niet serieus genomen, niet door leidinggevenden, niet door de OR, niet door … hoe herkenbaar. Overheden en zorgsystemen gaan hier niet goed mee om. Dat is een snoeihard oordeel, uit eigen ervaring en uit alles wat ik om mij heen lees en zie.
Mensen die afwijken van de normaal, opvallen, eerlijk zijn, anders zijn, kwetsbaar zijn in mentale zin, vormen soms een bedreiging op onbewust niveau voor de pester. In elk geval is deze (kwetsbare) mens een zeer geliefde prooi om mee te spelen voor de pester. Een geniepige pester weet vaak een groot deel van een team of groep mee te krijgen. Veel eigen onvermogen wordt dan geprojecteerd op de prooi.
De reactie van de omgeving, inclusief politie, hulpverlening en omgeving is vaak: woorden doen geen zeer, slaan des te meer. Dit is in mijn ogen de gevaarlijkste redenering die er is. De onzichtbare pijn van emotionele kwetsuren, is niet te zien. De pijn, die kan leiden tot agressie, in de reactie van de prooi (ik weiger na het leven en studeren nog langer slachtoffer te gebruiken), is uiterlijk gedrag op ondraaglijke innerlijke pijn. Het bagatelliseren of ontkennen van deze pijn, maakt het alleen maar erger!
In de krant en wetenschappelijke lectuur wordt vaak gesproken over schaamte om pesten, buitensluiten en dergelijke bespreekbaar te maken. Mogelijk speelt schaamte een rol. Reflecterend op mijn eigen leven, en het suïcidegat dat ik nu weer ervaar, door volkomen miskenning en ontkenning in de systemen van mijn eigen hulpvraag, brengen mij bij een andere hypothese …
Schaamte is niet zozeer het probleem, wel de eenzaamheid en miskenning. Als je constant wordt gepest en buiten gesloten, vereenzaam je. Daar een mens zijn roedel nodig heeft om te overleven, slaat de paniek toe. Een ander probleem is dat mensen het subtiel treiteren niet zo serieus nemen, vaak ook niet onderkennen. Dat zie ik ook in allerlei in de media uitgemeten suïcide verslaggeving.
Om langs de randen van het suïcidegat te geraken is structurele miskenning, ontkenning en buitensluiting van buiten en uiteindelijk ook binnen in het wezen van de prooi een basis voor problemen.
Als je al hulp zoekt wordt dat vaak weggewimpeld, afgedaan, niet gezien en/of niet onderkend. Dit maakt de eenzaamheid en zelftwijfel nog groter. Geraak je in de GGZ, dan is de stress opgebouwd in het lichaam al helemaal niet meer te geleiden (door pillen en andere fysieke ingrepen). Immers, je wordt met medicatie gedrogeerd en of geïsoleerd. Terwijl de vlucht en stress hormonen op topniveau aanwezig zijn. Dit leidt eerder tot verdere traumatisering dan op heling.
Wat nodig is, is iemand die met jou, naast jou kan en wil zijn. En beweging om stress te reduceren. Gelukkig heb ik momenteel een therapeut, die vanuit oprecht, warmhartige betrokkenheid, kan zijn met en bij mij in deze pijn, van wat ik het suïcidegat noem. Deze onbevooroordeelde nabijheid, vanuit oprechte betrokkenheid, helpt en heelt. Het zogenaamde ZIJN, verzacht en heelt de pijn. Je wordt op alle aspecten van je wezen gezien en gehoord. Ieder mens wil gezien en gehoord worden, dat brengt rust, geeft bedding.
Daarnaast heb ik zo mijn eigen middelen en strategieën om, om te gaan met deze gestolde pijn, deze diepe eenzaamheid, die leidt tot ongelooflijk zwarte momenten. Ten eerste zijn er een paar mensen die ik aan de rand van dit gat, wel kan vertellen wat er is.
Dan weet ik ook dat de natuur ingaan, me verbinden aan het groen, met de elementen, mij helpen om mijzelf weer geheel te kunnen voelen en ervaren. De natuur helpt me mij gedragen te weten in het leven. Hier heb ik mijn werk van gemaakt: Natuurcoaching als uitvloeisel van levenscoaching +.
Hoe vaak ik in het verleden en ook nu heb gehoord: het valt wel mee, je verbeeldt het je, als zes mensen zeggen dat ze zich aan jou storen, dan ligt dat aan jou … het is beter voor je dat we je eruit zetten … (en dan sta je weer alleen, en de roddel laster gaat door en je staat machteloos).
Altijd volgt dan een onderzoek in mijzelf, soms met behulp van iemand om mij heen: klopt dit, wat is van mij, wat is van de ander … een grens over, lukt dit niet meer. Dan slaat de diepe zwarte eenzaamheid toe (suïcidegat).
Het is niet de schaamte die mensen tegenhoudt om over hun pijn te praten. Het suïcidegat bij pesten is diep eenzaam, woorden zijn (ook voor mij) onvindbaar, nieuwe afwijzing kun je er niet bij hebben.
Kom je iemand tegen, 113 zou een optie kunnen zijn, ik heb er geen ervaring mee. Wat je altijd kan en mag doen: “Er zijn, de ander volledig serieus nemen, warme liefdevolle / empathische luisteren, is het mooiste wat je iemand kunt geven”.