Mijn boek: “Over (af)vallen en opstaan”, heeft heel diverse reacties opgeroepen. Veel mensen vinden het mooi. Ik heb gemerkt dat gemiddeld genomen, mannen anders reageren dan vrouwen. Vrouwen lezen veelal meer tussen de regels door. Dit heeft denk ik te maken met de wijze waarop het brein informatie verwerkt en hoe de intuïtie meehelpt om tussen de regels door te lezen. Mannen zijn veelal iets rationeler. De hieruit voortkomende gesprekken, zijn bijzonder kostbaar.
Afgelopen week hoorde ik nog een bijzonder verhaal. Mensen met dyslexie kunnen vaak minder makkelijk lezen. Mijn broer las het boek, ondanks zijn dyslexie wel makkelijk door. Een van zijn kinderen kan het boek niet lezen vanwege o.a. dyslexie. Ze was echter wel bij het vertellen over de inhoud, het delen van de beleving binnen het gezin. Bij de presentie van het boek in september was zij de fotograaf en filmvrouw.
Delen van het verhaal, dat ze nog niet kende, raakten haar diep. Dat merkte ik aan haar reacties. Delen van mijn verhaal, raken aan haar verhaal. Dit heeft haar, zo jong ze is, inzicht gegeven in kwesties die in haar leven spelen. Ze is hulp gaan zoeken.
Het effect van verhalen vertellen, luisteren en leren van de levenslessen van een ander, kijken hoe een ander het oplost, zonder het als wet te beschouwen dat het in jouw situatie, een op een het gelijke is, is uitermate krachtig.
Dit is wat ik onder andere voor ogen heb met mijn boek en bundel. Ik laat me dan ook graag uitnodigen voor het vertellen van levensverhalen, vanuit doorleefde ervaringsdeskundigheid. Vanuit het besef dat je altijd, ja, dag in, dag uit kunt kiezen hoe je met iets om wilt gaan.